Hey, hier zijn we terug met een nieuw verhaal over onze reis. Een beetje later dan voorzien, maar met een goede reden voor de vertraging. Een harde schijf-crash heeft er voor gezorgd dat we alles kwijt gespeeld zijn van tijdens de reis. Gelukkig waren de foto’s geback-upt en hadden we nog ons verslag per dag. Op deze manier kunnen we jullie zo nog laten meegenieten van de reis.

Dinsdag 12 maart 2019

Het is al weer tijd om uit Khao Sok te vertrekken en naar ons volgende bestemming te gaan, Koh Samui (of zoals we het een Hollandse hebben uit horen spreken: Koch Sjamuij). Om op het eiland te geraken zijn we op zoek gegaan naar een ferry-maatschappij waar we ook onze auto mee konden nemen. Hierbij hadden we keuze uit 2 maatschappijen, Radja Ferries (roestbakken boten) of Seatran Ferries (iets nieuwere boten). Wij kiezen voor de betere kwaliteit van boot en voor een prikje (35,26€) kunnen we retour met de auto naar Koh Samui.

Mooi op tijd komen we aan om met ons gereserveerd ticket in de priority lane te gaan staan. Omdat we nog even tijd te doden hebben ga ik op zoek naar een winkeltje of ik een kleine snack kan kopen als middageten. Wanneer ik geen winkeltje vind keer ik terug naar de auto om in de verte te zien dat onze auto rare manoeuvres aan het maken is. Ik zie de auto hotsen, schudden en bijna over het trottoir rijden. Ik loop er in 7 haasten naartoe om te zien wat er gaande is. Als ik aankom stopt de auto heel abrupt en gaat de deur open. Ik hoor de kinderen op de achterbank het uitschateren van het lachen terwijl Griet wat bleekjes vanachter het stuur komt. Blijkbaar mochten we naar een andere lijn opschuiven, maar omdat ik er niet was, moest Griet dat stukje rijden. Met nog nooit een automatiek gereden te hebben en veel stress met alle auto’s achter haar, was Griet een beetje onwennig met de auto, maar gelukkig zonder brokken te maken. Rustig rijd ik zelf verder naar de boot, terwijl de kinderen en Griet te voet aan boord moeten gaan.

Anderhalf uur later mogen we al weer van de boot en rijden we in een helse drukte tussen brommertjes, wegenwerken en zotte Thaise chauffeurs richting Choeng Mon Beach. Ik behoud mijn kalmte en breng ons zonder kleerscheuren naar ons hotel voor de komende 4 nachten, Samui Honey Cottages Beach Resort. We springen opnieuw onmiddellijk in het zwembad en genieten nog van het Happy Hour met een heerlijke cocktail.

Ons avondeten brengt ons naar Chaweng Beach, gekend voor zijn Full Moon parties en is het drukste strand van Koh Samui. We hadden immers allemaal eens zin in eens iets anders dan rijst en kip en kiezen voor de Italiaanse keuken. Via Tripadvisor komen we op het restaurant Duomo en genieten hier van een aantal heerlijke pizza’s. Met onze buikjes vol genieten we nog even na met een strandwandeling en zien op het water allemaal lichtjes over en weer gaan. Blijkbaar zijn dit de locals die ’s avonds op zoek gaan naar de blauwe krabben. Het levert alleszins een leuk zicht op, zo over het water.

Woensdag 13 maart 2019

Vandaag kiezen we voor een lekker lui dagje waarbij we niks bijzonder doen behalve zwemmen (een keer in de zee, dan weer in het zwembad en dan weer in de zee) en het obligate zandkasteel wordt gebouwd. We hadden het gevoel dat de kindjes wat nood hadden aan een rustdagje, want met de warmte en reizen liepen ze nogal moe. Getuige hiervan is het zeer lange middagdutje van Saar. Ik doe eens een klein wandelingetje naar het poepchic resort op een eilandje aan de baai van ons hotel. De enige manier om er te geraken is via een soort omgebouwd legervoertuig dat een ganse dag over en weer door het water rijdt naar het resort. Je kan ook te voet gaan naar het resort want het water is maar een halve meter diep en bij laag tij komt er zelfs een zandbank boven waarop je er nog gemakkelijker geraakt. We hebben eens uit nieuwsgierigheid gekeken wat het voor ons 4 zou kosten om een nachtje in het Cape Fahn Hotel te kunnen verblijven en met 2000€ per nacht hadden we wel een eigen villa met zwembad en uitzicht op zee. Toch wel een beetje boven ons budget, mijn gedacht!

Donderdag 14 maart 2019

We staan op en gaan met onze zwembroek al  aan naar het ontbijt. We willen namelijk nog even verfrissing voordat we onze activiteit van de dag doen. Vandaag doen we een toertje rond het eiland, met de hoofdbaan met een omtrek van 50km rond het eiland kunnen we dit perfect in een halve dag doen.

De eerste stop brengt ons bij de Wat Phra Yai of de tempel met de Big Buddha. Deze tempel ligt op een schiereiland voor de kust en biedt een prachtig zicht over de baai waar hij in ligt. De kinderen zijn onder de indruk van de gouden boedha en Tuur vraagt zich allerhande dingen af: Waarvoor dient een tempel? Wat doen deze mensen? Wat zijn monniken? Wat is bidden? We besluiten na deze zware vragenstorm ons hoofd wat te verlichten met een lekker ijsje in het nabijgelegen ijssalon Gelateria Leonardo. Het ijsje mag wel lekker zijn, want met ongeveer 4,5€ per bol moet dit ons duurste ijsje ooit geweest zijn.

De toer brengt ons verder naar het westen van het eiland, maar de weg kan ons niet echt bekoren. De vele elektriciteitsdraden en de krottige huisjes langs de weg ontnemen veel van het zicht. Met de kinderen die ook nog op de achterbank in slaap gevallen zijn, rijden we gewoon wat verder. Wanneer we pijlen tegenkomen naar watervallen, beslissen we om deze te volgen. Onbewust volgen we zo de pijlen naar de grootste waterval van het eiland, de Na Mueang-1 Waterfall. Ondanks het droge seizoen valt het water nog steeds mooi naar beneden in een poel waar mensen in zwemmen en springen. Wij zetten ons wat stroomafwaarts in een klein poeltje om wat te pootjebaden, terwijl Tuur over de stenen kruipt en stenen in het water gooit.

We maken ons toertje rond en rijden nog naar een tempel dat Griet gevonden had in de Lonely Planet. Toeval wil dat deze op een steenworp stond van de Big Buddha die we eerst bezocht hebben. De Wat Plai Laem staat in een klein meertje en met de ondergaande zon krijgen we een prachtig zicht op deze tempel. Een rondgang tot aan het standbeeld van Guanyin (een godin met 18 armen) en het beeld van Budai, maken ons bezoek volledig.

Ondanks de mooie tempels, besluiten we dat de rest van de tocht ons vandaag niet echt kon bekoren. We hadden er meer van verwacht en hadden gehoopt om mooiere zichten langs de weg te kunnen zien.

Vrijdag 15 maart 2019

Als de zichten niet naar ons komen, dan moeten we ze zelf maar opzoeken. Met deze ingesteldheid hadden we gisteren last minute nog een excursie geboekt. Dus zitten we deze morgen weer in een speedboat, die ons naar het Ang Thong Marine Park brengt. Na een uurtje van op en neer gaan over de golven komen we aan in het park. De kinderen hadden gelukkig niet veel last van zeeziekte, wat niet gezegd kan worden van een Chinese oma. Op een gegeven moment kwam gans haar ontbijt er uit met de lekkere geur erbij. We verwonderen ons er niet om dat het eruit gekomen is als je ziet wat sommige mensen hier ’s morgens al naar binnen spelen (rijst met pikant curry). Geef ons maar een licht ontbijtje met toast en croissantje. Met de visjes die op deze manier ook hun ontbijt gekregen hebben springen we in het water om te snorkelen. Tuur heeft wel zin om te snorkelen maar wil geen zeewater meer inslikken, dus deze keer blijft hij in de boot bij mama en Saar. Ik ontdek ondertussen de onderwaterwereld, maar behalve zee-egels en wat vissen is er niet echt veel te zien.

Na het snorkelen zetten we koers naar een ander eiland en passeren we langs een rotsformatie in de vorm van een aap (met de toepasselijke naam Monkey-island). Eenmaal op onze bestemming kunnen we kiezen tussen kajakken of op het strand zitten. Wij kiezen voor het laatste en hebben bijna een volledig strand voor ons alleen. Wat een verschil met onze excursie naar Koh Rok. Van op de schommel hebben we een zeer mooi zicht op het helderblauwe water en de vele eilandjes. De zandspeeltjes worden onmiddellijk bovengehaald en de kindjes kunnen weer beginnen met zandkastelen bouwen.

Voor het middageten gaan we naar het grootste eiland. Wanneer we aan tafel gaan moet ik tot 2 keer toe een Duits koppel vragen om wat op te schuiven zodat Tuur en Griet ook op de bank plaats kunnen nemen. Totaal tegen hun zin schuiven ze telkens maar een klein beetje op, want owee mevrouw haar knie moest perse een plaats hebben op de bank. Ik was om te ontploffen van de arrogantie van die mensen. Om wat stoom af te laten besluit ik dan maar om naar het viewpoint te gaan, eigenlijk wel de reden waarom we deze tour geboekt hadden 😉 Met mijn goeie stappers en genoeg water trek ik er op uit om via een pad van 500m, met enkel maar trappen, 150m te stijgen naar het uitzichtpunt. Na een uur kom ik nat van het zweet boven, maar wat ben ik blij om boven te zijn, het zicht hier is fen-o-men-aal. Spijtig dat de kindjes en Griet er niet bij konden zijn maar het zou echt niet gelukt zijn voor hen met de vele trappen. Zij doen in de plaats nog een rondtochtje naar een ander eilandje om daar het museum van het park te bezoeken. De tocht naar beneden is minder zwaar, maar door de inspanning en die trappen kom ik met knikkende knieën beneden. Tevreden van de tocht wacht ik in de schaduw tot de boot iedereen komt oppikken.

Na dit avontuur keren we terug huiswaarts en springen zo gauw we in het hotel toekomen terug in het zwembad. We leren Tuur hoe hij moet snorkelen zodat hij bij een volgende tocht de techniek onder de knie heeft en zo geen zeewater meer in zijn mond krijgt. Het lukt hem zeer goed en kan zelfs zo zwemmen zonder bandjes.

Het is alweer de laatste nacht op Koh Samui, dus genieten we nog van een lekkere maaltijd met cocktail op het strand van Choeng Mon.