Zaterdag 9 maart 2019

Vandaag vertrekken we alweer uit Koh Lanta om noordwaarts naar Khao Sok te gaan. We hebben een lange tocht voor de boeg, dus vertrekken we op tijd naar de ferry. Deze keer geen lange file om aan de overkant te geraken zodat we onmiddellijk op de eerste ferry meekunnen. Een keer voorbij Krabi doemen her en der rotsen begroeid met groen op in het landschap. De rit richting Khao Sok is de moeite en tegen het middageten slaan we op goed geluk een weg in richting “Tha Lane Bay”. We beklagen het ons niet, want opeens komen we aan het water waar we een mooi zicht hebben op verschillende rotsformaties in de baai. Vandaag komen we goed overeen met onze GPS (maps.me), want ze laat de grote weg voor wat het is en laat ons een andere route volgen. Met deze scenic route komen we op onverharde wegen, smalle straatjes een keer tussen palmbomen, een andere keer door de jungle, echt iets voor ons! Ineens kan ik mijn ogen niet geloven en David gelooft me zelfs niet wanneer ik zeg dat ik een mega grote tempel zie. In “the middle of nowhere” zien we gewoon de tempel Wat Mahathat Wachiramongkol naast ons opduiken. Hij is nog in opbouw maar de grootste delen zijn reeds klaar. Dit moeten we toch eens van dichterbij gaan ontdekken. Als enigste toerist tussen enkele Thai doen we een kort toertje rond de tempel. We komen haast superlatieven tekort: impressionant, ongelooflijk, magnifiek, zo groot,… En weten dat we hier wellicht via de grote baan zomaar voorbij zouden gereden zijn. We moeten spijtig genoeg wel weer snel door want we willen voor het donker toekomen in ons hotel, “Khao Sok Riverside Cottages”, dat nog eens 50 km verder ligt temidden van de jungle. “We gaan toch niet kamperen in de jungle he?”, vraagt Tuur. We zijn misschien wel avontuurlijk, maar zo avontuurlijk nu ook weer niet. Ik slik wel eventjes als we, vlak voordat we ons hotel bereiken, een platgereden slang van wel een meter lang op de weg zien liggen. Onze luxe van de voorbije dagen (airco, tv, zwembad, warme douche) ruilen we in voor een basic huisje  langs de rivier in een vochtige warmte met ventilators en bedden met muskietennetten (wel heel tof). Tegen de kindjes zeggen we niet dat de gekko’s en andere kleine diertjes ons huisje ‘s nachts gewoon binnen en buiten kunnen langs het open dak. Tuur kreeg namelijk al bijna een hartaanval in het restaurant wanneer een kever hem niet meer kon ontwijken en recht tegen hem aan botste.

Om de prachtige jungle te illustreren hebben we een aantal foto’s getrokken van de bloemen die hier groeien. Voor de echte kenners onder ons hebben we de namen erbij gezet (let op we zijn absoluut geen kenner en hebben ze laten herkennen met de app PlantSnap):

Zondag 10 maart 2019

Na een nacht vol oerwoud-geluiden, met het gezang van krekels en het geluid van vruchten die op de grond gesmeten worden van aapjes in de bomen, worden we ‘s morgens opgehaald aan ons hotel om naar Khao Sok National Park te rijden. Aan de Rajjaprapha dam stappen we op een longtail boat om over het Chiao Lan Reservoir, onstaan toen de dam in 1989 aangelegd werd, te varen. Overal waar je kijkt rijzen kalkstenen rotsformaties op in de baai, waarbij het bocht na bocht mooier wordt. Onze gids vergelijkt deze plek met Halong Bay of voor diegenen die dit niet kennen, het eiland van Jurassic Park. We varen tot een punt waar je een trektocht kan doen door het oerwoud waarbij je onderweg ‘wildlife’ kan spotten. Niettegenstaande dat ze in het hotel ons geïnformeerd hadden dat deze tocht doenbaar was met kleine kinderen, is niets minder waar. de  eerste paar meters stijle klim naar boven lukken nog net, maar dan wordt het toch lastig mede omwille van de drukkende warmte. Ik besluit om terug te keren met de kinderen en terwijl wij ons amuseren in het meer, zet David de trektocht verder. Bij zijn terugkomst bevestigt hij dat dit echt niet voor de kinderen was en bovendien nog niet zo de moeite waard. Een trektocht waar ze geen enkel beestje zijn tegengekomen, ondanks de verwoede pogingen van de gids om een tarantula uit zijn kot te lokken met een stokje om daarna met een bamboo raft te varen naar een weinig voorstellende grot (De koraal-grot). We varen verder naar onze lunchplek waar we het water induiken voor een verfrissende verkoeling. De huisjes waar we even kunnen uitrusten zijn hier gewoon gebouwd op het meer en drijven als een ketting aan elkaar op het water. Je kan hier ‘s nachts een overnight boeken, maar dit was voor ons niet echt een optie omdat de kinderen nog niet kunnen zwemmen en als ze ‘s nachts naar het wc (helemaal op het einde van de ketting) zouden moeten, dan zouden ze gewoon in het water kunnen vallen. De day tour brengt ons dan verder naar het bekendste zicht van Khao Sok, de 3 broers. Wanneer de longtailboot zijn motor afzet is het genieten van de rust en de schoonheid van deze plek, echt prachtig. Met dit laatste zicht zit onze tour er alweer op, maar het avontuur niet. Op de terugweg beslist de motor van de boot het keer op keer opeens voor bekeken te houden. Terwijl het zweet van de driver zijn gezicht loopt, vragen wij ons af of hier een soort sleepdienst zou bestaan voor longtail boats. Gelukkig bewaart de driver zijn kalmte en krijgt hij de motor uiteindelijk in gang. Heelhuids komen we, mits wat vertraging, aan op het vertrekpunt van deze morgen. We genieten echt na van deze topdag en besluiten dat dit al 1 van de mooiere zichten is die we al ooit gezien hebben.

Maandag 11 maart 2019 

Khao Sok is gekend voor zijn gelijknamige rivier en tijdens het regenseizoen kan je hier met een rubberband je laten meevoeren met de stroming. We hadden gehoopt om deze activiteit te kunnen doen, maar helaas voor ons was het water te laag.

We waren hier niet op voorzien, waardoor we last minute nog naar een andere leuke activiteit op zoek moeten gaan. Aangezien Thailand bekend is voor zijn olifantentochten, wou ik de kinderen wel graag eens laten kennismaken met dit immense beest. Echter, het is heel moeilijk om te achterhalen of deze dieren goed verzorgd worden en de tours ethisch verantwoord verlopen. Heel wat olifanten worden hier uitgebuit, vastgebonden en geketend en vaak moeten ze ook allerlei trukjes opvoeren enkel en alleen om de toeristen te entertainen. De laatste jaren worden meer en meer toeristen bewust van dit feit zodat je beter je geld hier niet aan spendeert. Ik lees echter hele goeie reviews over Sonchana Farm and Elephant Sanctuary. Hier leeft slechts 1 olifant, Bongsoon (wat in het Thai “dikke buik” betekent), die hier op “pensioen” is. De eigenaar van de farm biedt enkel de mogelijkheid om ofwel eten te maken voor de olifant (elephant cooking class), ofwel de olifant een bad te geven. Aangezien alle activiteiten volboekt zijn, kan ik toch een bezoekje versieren waarbij we de kans krijgen om wat fotos te nemen en de olifant te bewonderen in zijn natuurlijke omgeving. Hier geen haak om de olifant te temperen, geen kettingen, geen tochtje erbovenop en geen massa toeristen. We hebben de indruk dat Bongsoon hier echt goed verzorgd wordt. We nemen nog 2 andere toeristen mee, een Duits koppel dat we gisteren leren kennen hebben op de tour op het meer. Ze verveelden zich een beetje en waren dan maar blij toen we voorstelden om mee te gaan.

In de namiddag nemen we om af te koelen, noodgedwongen onze auto om op goed geluk een ritje te maken. De kinderen vallen onmiddellijk in slaap waardoor we besluiten om verder te rijden tot aan Khao Lak, het stadje dat het meest getroffen is door de tsunami van 2004. Er is er een tsunami museum, maar wegens tijdsgebrek moeten we terug om nog voor donker in het hotel te zijn. Het is hier namelijk niet echt aangeraden om in het donker te rijden, want heel wat brommertjes en camions zijn maar matig verlicht en zo goed als niemand draagt hier een helm, terwijl het sinds kort verplicht is.