Blog van Griet en David

Woensdag 6 maart 2019

Vandaag is er een reisdag gepland. We moeten van Krabi naar Koh Lanta. Koh betekent in het Thais, eiland, dus dit wil zeggen dat we over water moeten. Normaal doe je over deze rit 2,5 uur (volgens de GPS), maar dat was buiten de enorme file gerekend om op de ferry te geraken. We hadden dit niet verwacht en hadden gelukkig wat snacks bij in de auto om de kindjes zoet te houden. Het ritje tot vlak voor het ticket verkoopkantoortje verloopt vlot, maar over de resterende 500m doen we nog anderhalf uur tot aan de ferry. Hierbij hebben we geleerd dat Thai geen hoffelijke mensen zijn in het verkeer: Ritsen, dat kennen ze hier niet. We passeren ook langs een paaltje wat de hoogte van de tsunami van 26 december 2004 was op dat punt. Het geeft ons een idee hoe hoog die immense massa water moet geweest zijn. Eens we op de ferry zitten, duurt de overtocht naar de Saladan Pier nog 10 minuutjes en nog een kwartiertje later komen we al aan bij ons hotel, “Lanta Casa Blanca”. We droppen onze spullen in de kamer en springen meteen het zwembad in. Hier kunnen we genieten, met een cocktail in de hand, van een prachtige zonsondergang.

Donderdag 7 maart 2019

Ik had me in het hotel geïnformeerd wat we konden doen als daguitstap voor de volgende dag , maar de receptioniste leek er niet veel zin in te hebben en scheepte me af met wat foldertjes: “all info is in the brochures”. Aangezien ik hier niet echt tevreden mee was ben ik op zoek gegaan op tripadvisor naar een reisagentschap met goeie recensies. We rijden naar het kantoortje dat niet makkelijk te vinden is, want al die reisbureautjes bieden hetzelfde aan en bovendien hebben ze allemaal ongeveer dezelfde naam. Na wat zoeken vinden we het kantoortje terug waar een vriendelijk koppel ons met veel enthousiasme ontvangt. We krijgen er een drankje aangeboden en wanneer de kinderen moeten plassen, stellen ze direkt hun toilet ter beschikking in hun erbarmelijk huisje achter het kleine agentschap. We krijgen er uitleg over alle mogelijke tours en welke te doen zijn met de kinderen. We kiezen uiteindelijk voor een snorkeltrip naar Koh Rok en Koh Haa waarbij we bovendien nog een mooie korting krijgen. David snelt naar de dichtsbijzijnde ATM om geld te gaan afhalen, maar daar lukt het niet om geld af te halen. Lap, we zijn de kaart vergeten te deblokkeren om geld af te kunnen halen buiten Europa. We vragen of we even op het internet mogen en deblokkeren de kaarten. No problem! Even de wifi van het nabijgelegen cafétje gebruiken en dan terug naar de ATM. Reem stelt voor om ons  te voeren met zijn Tuktuk, wat enthousiast onthaald wordt door de kinderen. In Thailand moet je als reisagent wel wat over hebben voor je klanten, maar vriendelijkheid en service wordt beloond en  de commissie is binnen.

We nemen afscheid van het sympathieke koppel en vullen de rest van de dag met sightseeing van het eiland. We rijden verder door naar het zuiden tot aan het Nationale Park, maar keren hier terug aangezien we matige reviews gelezen hadden op Tripadvisor. De meesten hebben het over het prachtige uitzicht dat verpest wordt door de vele apen die vrij agressief alles wat er te eten of drinken valt, proberen te pikken. Hierdoor was ik niet zo happig om daar te gaan rondwandelen met de kinderen. De weg ernaartoe is wel heel mooi en hier en daar zien we aapjes langs de kant zitten, die we vanop afstand bewonderen. We besluiten om het strand vlak aan het Nationale Park te doen, Bamboo beach, een mooi uitgestrekt zandstrand en, volgens de locals, het beste strand van Koh Lanta. Tuur amuseert zich goed in de golven van de zee en Saar doet, in de schaduw van wat bomen, een middagdutje op het strand.

De warmte speelt ons opnieuw parten, dus we ruimen op en besluiten om nog wat te genieten in het zwembad van ons hotel.

Vrijdag 8 maart 2019

We worden opgehaald door een pick up truck aan ons hotel en een kwartiertje later gedropt op een strand waar nog veel mensen staan. We zien het al dat dit een massabedoening zal worden. We worden per boot ingedeeld volgens gekozen excursie en, zoals in een pretpark, wordt er per familie een foto genomen alvorens aan boord te gaan. We zitten met veel te veel op de boot om goed te zijn en zonder safety instructions of dergelijke hotsen we eerst 45 minuten richting Koh Rok. Tuur begint wat bleekskes te zien, maar hij zegt dat alles OK is en Saar is haar vrolijke zelve. We maken een eerste stop aan een snorkelplek voor het eiland van Koh Rok Noi. Tuur waagt zich aan zijn eerste snorkelavontuur, wat toch nog moeilijk blijkt te zijn. Terwijl hij veel water slikt, ziet hij toch wat visjes en mooi koraal. David duikt af en toe onder water en ziet er giant clams en christmas trees. Terwijl de mannen snorkelen, zwemmen de meisjes wat rond in het lekker warme water.

Na een half uurtje vertrekken we naar de volgende snorkelplek voor de kust van Ko Rok Yai. Tuur probeert het nog eens en het lukt nu al veel beter, waardoor hij meer kan genieten van de vissen en het koraal. Daarna zetten we voet aan wal op het eiland om tussen een mierennest van mensen de picknicken. Het lukt David wonderwel om enkele foto’s te maken waarop geen enkele andere toerist te vinden is. Ondanks de massa van mensen kunnen we wel genieten van het prachtige strand met poederwit zand en azuurblauw water. Saar blijft liever op het strand met emmer en schopje, terwijl Tuur samen met papa het water induikt.

De laatste snorkeltrip gaat naar Koh Haa. De kinderen willen niet meer in zee, waardoor David alleen op verkenning gaat. Topbestemming om te snorkelen volgens David en spijtig genoeg hebben we de zeeschildpad die er rondzwom niet kunnen zien, terwijl andere mensen op de boot hem wel gespot hebben. We varen terug naar Koh Lanta en terwijl we het fotomoment van de ochtend allang vergeten waren, stonden ze op het strand ons al op te wachten met prachtige kadertjes (lees kitch). Eerst dachten we, pff wa een commerce, maar we kopen dan toch de foto omdat we er als 1 van de zeldzame momenten als gezin met ons 4’tjes opstaan.