Woensdag 10 juni tot en met vrijdag 12 juni 2015
Wanneer je de kustlijn van de Algarvestreek afrijdt zie je constant pijltjes met ‘praia de…’ oftewel ‘strand van…’. Het is hier niet zo simpel om het strand te bereiken want 1 voor 1 liggen ze verscholen tussen steile rotswanden. Vaak kan je er alleen naartoe via een lange trap naar beneden. Tuur laat dit niet aan zijn hart komen, want ‘ijsjes maken met zand’ liggen in het vooruitzicht en trappen op en af lopen vindt hij zelfs de max. Het is allemaal wel de moeite waard want de settings zijn prachtig. We hebben wel een beetje pech want er waait de eerste dagen een harde wind, waardoor het nogal zoeken is naar een windvrij plaatsje. Tijdens ons verblijf in Carvoeiro proberen we enkele stranden uit: praia do Vale de Centeanes (niet ver van ons appartement) en Praia de Marinha. Deze zijn heel populair zowel bij de toeristen als de plaatselijke bevolking want hier en daar is het strand al drukbezet. De locals zeggen dat het nu zelfs nog meevalt, want juli en augustus is het echt vechten voor een plaatsje op het strand.
Op vrijdag doen we een uitstap naar Sagres, het meest westelijke punt van de streek en bovendien het zuidelijkste punt van Portugal. Het is een geliefde plaats voor surfers. Dat zie je onmiddellijk als je dichterbij Sagres komt, wanneer je vele surfplanken passeert die de surfshops aanduiden.
We bezoeken de vuurtoren van Sagres (Farol de Cabo de Sao Vicente). Vanaf deze toren begint ook de Rota Vicentina, een wandelroute langs de kust en door het binnenland van de Alentejo streek ( De Rota Vicentina is het startpunt van de GR11, die vertrekt aan Kaap Sagres, het meest zuidwestelijke punt van Europa en loopt tot aan Santiago de Caçem, ten zuiden van Lissabon)
Voor het middagmaal checken we ‘tripadvisor’ en belanden in het restaurant ‘Telheiro do Infante’ met een prachtig uitzicht op zee. De zee ligt er vandaag kalm bij dus ideaal om er een uurtje door te brengen. David trotseert zelfs de koude zee, maar dit is niet aan Tuur besteed, want hij graaft liever zijn bootje in het zand om het dan opnieuw te zoeken.
We rijden na dit intermezzo verder naar Lagos, om het strand van Dona Ana te bekijken, naar het schijnt het meest gefotografeerde strand van de Algarve. Helaas kunnen we er nu niet op want ze zijn het strand breder aan het maken. Wanneer het af is in april 2016 zullen er meteen een pak meer mensen van het strand kunnen genieten. Wanneer we wegrijden zie ik opeens een bordje dat hier niet ver vandaan een uitkijkpunt (Ponta da Piedade) zou zijn, dus dat moeten we eens van naderbij bekijken. Nietsvermoedend dalen we via trappen in een kloof om de rotsen wat van dichterbij te bekijken. Maar eens we beneden aankomen, blijkt dat je hier kan instappen in een bootje om een toertje te maken langs de verschillende zeegrotten. David vraagt in het Engels aan een vrouw hoeveel een boottochtje is en deze antwoordt met een Hollands accent: it ish twaalf and a halve jeuros per person. Na even twijfelen beslissen we er voor te gaan en wat later zitten we al in een bootje. De zee is even wat wild en Tuur pakt zijn veel te grote lifejacket vast uit schrik, maar daarna komen we in kalmer water en kunnen we ontspannend van het uitzicht genieten. De tocht duurt ongeveer een halfuurtje en is zeker de moeite waard. Zulke onverwachte uitstapjes doen, dat vinden we nog altijd het leukste op een vakantie.
Moe maar voldaan komen we terug op ons appartementje en het duurt niet lang of Tuur ligt in dromenland. Ah ja, eerst hebben we nog een muggenjacht mogen houden waardoor zeker 10 muggen er mogen aan geloven. Tuur vraagt: “waar beestje naartoe?, naar boven?”, Wij antwoorden ‘ja’, want eigenlijk zijn ze nu wel boven, elk een sterretje aan de hemel. Hij legt zich dan neer en valt onmiddellijk in slaap….
Ziet er leuk uit ginder! Geniet er nog maar van!
Genieten doen wij altijd ze Leentje!