Blog van Griet en David

Woensdag 25 april 2012

Na een vlucht van een 8tal uur komen we aan in Singapore. We kijken er wel naar uit om terug in Azië te zijn. Vooral David denkt al aan het lekkere eten dat we daar zullen vinden. Singapore is een stad die door de jaren heen een mengelmoes is geworden van verschillende culturen, waardoor je je kan vergrijpen aan Thais, Indisch, Vietnamees, Chinees en alle andere Aziatische lekkernijen. Op de luchthaven boeken we ons een taxi naar het hostel. Dit is zeker niet de goedkoopste manier, maar wel de makkelijkste om gepakt en gezakt op de bestemming te geraken. We kruipen allebei onmiddellijk in ons bed en vallen als een blok in slaap.

Donderdag 26 april 2012

Wanneer we die ochtend wakker worden, komen we tot de vaststelling dat onze kamer geen ramen heeft. Tiens, is dat niet een beetje raar? Ik word al depressief bij de gedachte en ga naar de receptie. Hebben jullie geen kamer met raam? Jawel zegt ze ,maar jullie wilden een privebadkamer. Het is ofwel een badkamer ofwel een raam. euh… enfin, we blijven dan maar waar we zitten en trekken de stad in. In Singapore maakt het eigenlijk niet uit waar je logeert want de MRT (Monorail) is een zeer snelle en efficiënte manier om overal te geraken. We kopen een tourist ticket dat 3dagen geldig is en kunnen zo onbeperkt gebruik maken van de metro tegen en kleine prijs.
Eerste stop: Chinatown. Hier worden we overdonderd door massa’s iphones en apple resellers stores. Jaja, als die allemaal echt zijn, dan ben ik de Paashaas. Dit is het paradijs voor nepproducten, en het ergste van al is, dat je dat dus bijna niet ziet he!?

Goedkoop eten in Singapore doe je in een typische Hawker Stall. Dit zijn eetplaatsen in de vorm van een rechthoek met overal eetstalletjes. Ondanks de enorme drukte, is er wel een gedragscode dat je moet handhaven:

• eerst moet je jouw plaats uitkiezen en blokkeren. Dit doe je aan de hand van een pakje zakdoeken. Dus overal waar een pakje zakdoeken op een stoeltje ligt…sorry bezet.
• Heb je geen zakdoekjes? Niet getreurd. Je kan er kopen voor een klein prijsje van de clochards die er mee rondkomen. Dit kan dan ook ineens dienen als servietje want die zijn nergens te bespeuren.
• Je kiest een eetstalletje uit.. Selfservice betekent dat je moet wachten tot jouw eten klaar is en anders komen ze het brengen naar jouw tafeltje. Vandaar dat het verstandig is om jouw tafel op voorhand al te blokkeren (vergeet ook het nummertje niet te onthouden!).

De zon is nog steeds hevig van de partij en wij trekken naar Sentosa Island. Wat ooit begonnen is als een kleinschalige kermis, is nu uitgegroeid tot 1 groot pretpark waar iedereen zich kan amuseren van 0 tot 99 jaar. Je kan hier gerust een paar dagen rondlopen en alle activiteiten uitproberen die er te doen zijn, maar dan hou je best wel jouw portemonnee in de gaten. Wij gaan naar de Magix, een 4D cinema. Dit is hetzelfde als 3D, met da brilletje en zo, maar dan met nog een extra dimensie, waar er rook, water en wind geblazen wordt op jouw stoel. Wellicht is dat de toekomstige Kinepolis, alhoewel we niet naar een langspeelfilm zouden willen kijken op die manier, want die 20tal minuutjes vonden we al meer dan genoeg. Wanneer de bloedhete zon begint onder te gaan, passeren we nog even langs het Raffles hotel. Het is een van de sjiekere hotels van Singapore, maar ons plan om er iets te gaan drinken bergen we maar weer op omdat we met onze bezwete kleren er ons niet echt op ons plaats voelen. In het Arabische kwartier vinden we dan een restaurantje waar we ons meer thuis voelen.

Vrijdag 27 april 2012

Vandaag keren we nog even naar Chinatwon voor wat foto-materiaal. Het onderhandelen over de prijs neemt een hele tijd in beslag waardoor we maar tegen de namiddag naar de Marina promenade kunnen gaan voor 1 van de mooiere zichten op de skyscrapers van Singapore. Het is alsof we in een totaal andere wereld terecht komen, met de architecturale staaltjes die we hier te zien krijgen. Dit is ook de thuishaven van het Marina Bay Sands, een must see als je naar Singapore komt. Terwijl we nippen aan ons peperduur drankje op de rooftopbar, genieten we van een prachtig uitzicht over de stad. We blijven net lang genoeg om de zon te zien ondergaan en alle lichtjes van de gebouwen rondomrond te zien oplichten. En zo gaat Singapore de nacht in…Mooi… Als klap op de vuurpijl krijgen we nog een lichtshow te zien over de Marina en kunnen meteen onze nieuwe aankoop van een statief uitproberen voor wat nachtfotografie.

Zaterdag 28 april 2012

Als je aan backpackers vraagt wat we zeker moeten bezoeken in Singapore, dan zijn ze het er allemaal over eens…de Singapore ZOO ! Aangezien onze vlucht pas vanavond laat is, kunnen we nog een uitstap doen naar die fameuze zoo. We zijn effectief overdonderd door de mooie lokatie van de zoo. Het lijkt wel alsof de dieren hier gewoon in het wild leven in plaats van in hokjes. Bij deze zijn we het eens dat dit inderdaad een aanrader is, zeker met kinderen. Nadat we genoeg beestjes gezien nemen we de bus terug naar het hostel om onze koffers te gaan ophalen. Nu is het echt zover. Terwijl we naar de luchthaven gaan, kijken we terug op ons geweldig avontuur. Desalniettemin we een superreis achter de rug hebben, verlangen we toch naar het thuisfront om de vrienden en familie terug te zien.

Zondag 29 april 2012

Na een lange vlucht komen we met vertraging aan in Londen. Hierdoor is het spurten naar de volgende vlucht, want we zouden onze aansluiting niet graag missen. Een geluk bij een ongeluk heeft onze vlucht naar Brussel ook vertraging, waardoor we op ons gemak naar de gate kunnen gaan. De kriebels beginnen bij mij nu toch wel op te steken en kijk echt uit naar straks. En terecht, want wanneer we in Brussel aankomen staat er een heel ontvangstcomitee ons op te wachten. We worden er onthaald alsof we VIP’s zijn en beseffen allebei niet goed wat er ons overkomt. Met 46man staan ze daar, met spandoek en al! Wat een leuk weerzien met iedereen. We genieten nog allemaal na met een drankje in het restaurant van de luchthaven om dan naar huis te rijden. We zitten allebei vol energie dat we zelfs vergeten te eten.

We zullen nog wel een paar maanden nodig hebben om al het moois te omvatten van hetgeen we gezien hebben. Het is een ervaring dat ze ons nooit meer kunnen afpakken. En onder het motto ‘er is niemand die op zijn sterfbed zegt, had ik maar meer gewerkt, maar wel , had ik maar meer gereisd’ sluiten we hierbij onze blog voorlopig af, uitkijkend naar onze volgende bestemming… Tot dan.