Blog van Griet en David

Donderdag 29 september 2011

‘Off we go’ richting West Australië. Daarvoor nemen we in Katherine de afslag voor de Victoria Highway. We plannen onderweg een tussenstop in het Gregory National Park dat volgens de Lonely Planet een aantal challenging 4WD tracks moet hebben. Eerst is het echter nog een goeie 300 km rijden alvorens we daar aankomen. De Victoria Highway kronkelt door het landschap en bocht na bocht krijgen we steeds een mooier zicht over deze streek. Hoge rotsformaties wisselen af met heuvels en vlaktes. De ‘road kills’ onderweg zijn niet meer te tellen. De wallabi’s houden er namelijk van om in de morgen en bij valavond een beetje te gaan rondhuppelen. Nieuwsgierig zoals ze zijn steken ze dan ook graag de weg over zodat er dan van overleven niet veel sprake meer is wanneer een road train langsrijdt.

Onze lunch eten we op aan het roadhouse in Victoria River, waar we ook direct wat informatiebrochures krijgen van het Gregory National Park. We plannen een overnachting op de camping van Bullita en stippelen al een 3tal tracks uit voor de komende dagen.

Aangekomen op de camping, doen we ons deur van de auto nog maar open… of onze lieve vliegende huisdiertjes zijn er weer. Het lijkt alsof we lijm aan ons lijf hangen hebben, want met zwermen blijven ze aan ons plakken. We proberen toch de tent op te zetten en als voortent gebruiken we ons muskietennet. Zo hebben we toch een klein beetje rust… nu ja, nadat we eerst een halfuur in onze tent en muskietennet gelijk een halve zot alle binnegevlogen vliegen knock-out geslagen hebben.

Vrijdag 30 september 2011

Vroeg opstaan, want met de zon die opkomt, worden ook de vliegen wakker. Hier geen douche voorhanden (en ook geen verfrissende zwempoel :-() ,dus dan maar ongewassen de auto in en de ‘Bullita Stock route’ trotseren. Eerste obstakel op deze weg is al na 500m waar we een opgedroogde rivierbedding overmoeten. Nadat we deze gepasseerd zijn, wow dit zal nog werken worden denk ik, dus is het misschien beter om de bandenspanning wat te verlagen. Met de drukmeter bij de hand laat ik bij alle banden wat druk af, maar bij 1 band was ik te enthousiast en is er te veel lucht ontsnapt. Geen probleem, dan pakken we toch gewoon de luchtpomp dat we gekocht hebben. Alleen, de slang om de pomp met de band te verbinden mankeert. Overal in de koffer checken we of hij daar niet ligt, maar helaas. We vervloeken onszelf dat we het doosje sinds we het gekocht hebben nog niet eerder opengedaan hadden (Bedankt, Autocheap afzetters). Tis dan weer van ‘kerekewere’ want 70km op een 4×4 track met een te platte band willen we nu niet doen.

We rijden 40 km terug naar het dichtsbijzijnde dorp ‘Timber Creek’ waar we een vriendelijke ranger vinden die ons maar wat graag helpt met het opblazen van de banden. Ze zegt ons dat het aangeraden is om volgende zaken zeker mee te hebben voor deze trip: 2 reservewielen, een pomp en een sateliettelefoon. Aangezien we maar 1 reserveband hebben, geen sateliettelefoon en een halve pomp zetten we met ‘fingers crossed’ aan. De dagplanning is nu zeker om zeep en daarom besluiten we om vandaag een kleinere 4×4 track te doen, ‘The Tuwakam track’. De brochure vermeldt dat dit een gemakkelijke weg is, toch worden we van links naar rechts en van voor naar achteren door elkaar geschud, maar wat een fun is dit. We hebben op de reis al een natuurlijk waterpretpark gehad, dit is echter het pretpark bij uitstek voor wat avontuur.

Veel te snel komen we aan op het einde van de track waardoor we beslissen om toch nog te beginnen aan de ‘Bullita Stock route’ zoals we eigenlijk van plan waren voor vandaag. We plannen onze overnachting op de camping van Spring Creek, maar eerst wacht er ons nog een uitdagende weg. Deze loopt over rotsen, heuvels en opgedroogde rivieren. Hellingen volledig bedekt met rotsen moeten we over waardoor alle andere wegen die we tot nu toe al gedaan hebben hierbij verbleken. Griet is er niet altijd even gerust in en knijpt haar ogen dicht. Over de 15km naar de camping doen we de volle 2 uur.

Moe maar voldaan, kruipen we bij het kampvuur in ons bed na een klein Werchter-wasje (= beetje water op ons gezicht, voetjes wassen en een beetje deo).

Zaterdag 1 oktober 2011

Vandaag leggen we de resterende weg af van de ‘Bullita Stock Route’. Deze is iets minder moeilijk dan de route die we gisteren afgelegd hebben, waardoor de kilometers iets sneller vooruit gaan. Omdat we het alletwee nu wel gehad hebben met door elkaar geschud te zijn, laten we de afslag naar Drovers rest voor wat hij is. We genieten gewoon verder van de uitzichten met veel Boab bomen (zeer herkenbaar met hun dikke stam) en worden onderweg nog een paar kilometer vergezeld door 2 ezeltjes.

Terug in Timber Creek zoeken we verkoeling met een koude cola en internetten we nog even.

Nu zetten we onze weg verder om de grens met West Australië over te steken…