Maandag 26september 2011
Vandaag rijden we weg uit het Litchfield National Park naar de ‘Douglas Hot Springs’. Wanneer we daar bijna zijn, is het mijn beurt om eens de 4×4 weg te berijden richting Hot Springs. De eerste rivier dat we moeten oversteken doe ik bijna in mijn broek, maar onze auto laat ons niet in de steek en geeft voldoende tractie. Zo rijd ik met gemak door de rivier. Nu weten we weer waarom we een goeie auto moesten hebben. We komen op het kruispunt, Hot Springs rechts en rechtdoor naar de Butterfly Gorge, een andere 4×4 weg van 17km lang. Oké, we kiezen voor rechtdoor en wonderwel komen we levend aan. We wagen ons aan de wandeling door een hitte van 38graden, klimmen over rotsen, tot we terug aan een waterpoel komen. Deze keer geen afkoeling in het water, want we zien sporen van krokodillen. Het water lijkt verleidelijk, maar toch liever niet. Dan maar ‘kerekeerwere’. Afgepeigerd (en dat van een wandelingetje van maar 2 kilometer) keren we ons naar de Hot Springs. Deze keer mag David dezelfde weg terugrijden en staan we terug op de splitsing in de helft van de tijd dat ik erover gedaan had.
In de Hot Springs is het water een beetje ‘te hot’ (rond de 60 graden) om in te zwemmen, maar we vinden een plekje waar de koude rivier samenkomt met de warme stroom. Daar is het heerlijk vertoeven in een bad waarvan de thermostaatkraan precies kapot is omdat we de ene keer koud, de andere keer warm water krijgen. Zalig…
Dinsdag 27september 2011
De volgende ochtend, na een duik in het thermaal water (aja, we moeten ons toch wassen als er geen douche voorhanden is he), rijden we richting Nitmiluk National Park. Volgens de brochure zijn de Edith Falls 1 van de attracties van het park. Na een wandeling van ongeveer 2,6 kilometer, krijgen we daar alweer een postkaartplaatje voorgeschoteld. Waaw, wat een mooie waterval met een poel er voor. We vallen hier echt van de ene verrassing in de andere. Hier mogen we ons wel verfrissen, want er is geen ‘crocodile warning’ te zien.
De zon begint ondertussen al onder te gaan, waardoor we genoodzaakt zijn om afscheid te nemen van deze mooie plek.
Aangezien ik al een blein op mijne voet heb van mijn nieuwe stapschoenen (inlopen was niet nodig, slimmerik), keer ik de weg terug met, aan de ene voet mijne flip flop (mijn Thong zoals ze da hier zeggen) en aan de andere mijn stapschoen. Schoon zicht is anders, maar zo voelde ik tenminste mijn blein niet telkens steken, met elke stap die ik zette (voor elk probleem is er een oplossing :-))
Woensdag 28september 2011
Na een goed uur rijden, komen we aan in Katherine. Daar doen we onze inkopen voor de BBQ die we ‘s avonds plannen. Zelf zitten we elke keer verlekkerd toe te zien hoe onze aussie vrienden de BBQ aansteken (met burenstoef!), terwijl wij alweer eens de noodles opwarmen uit een zakje. Dus deze keer kunnen we ook uitpakken met onze verse groentjes, een gekruid kippetje en gebakken patatjes, hmmm. Het is hier nu eenmaal het barbecue land bij uitstek. Op bijna elke campingplaats zijn er houtbarbecues voorhanden en op de iets duurdere campings kan je gasbarbecues terugvinden.
We zijn in Katherine Gorge en om deze plek het beste te ontdekken zijn er meerdere opties. Je kan kiezen voor een helicoptervlucht, een motorboottocht of de kano. Wij kiezen voor dit laatste. We beginnen aan de kanotocht met goeie moed en een uur later zitten we in de kloof van de Katherine rivier. Alweer een zicht waar je stil van wordt en al peddelend geeft dit een zeer rustgevend gevoel. Dat gevoel wordt nu en dan wel opgeschrikt door toeristen die kiezen voor de motorbootoptie. Telkens die passeert, komen er leuke golven, waardoor wij met ons bootje naar de rotsten gedreven worden.
De terugreis is met minder goeie moed, want de hitte heeft ons weeral te pakken en er was, volgens David, een afwijking aan de boot, want die bleef niet recht varen. (ja, het is een uitleg gelijk een ander)
Na deze ‘intens fysieke inspanning’ hebben we wel een duik in het verfrissende zwembad van de camping verdiend…
Wanneer we ons eten uithalen voor de BBQ, komen er nieuwsgierige wallabi’s een kijkje nemen van wat we allemaal aan het doen zijn. Smakelijk…
ons Griet is er gerust in…zo gerust ziet er er toch niet uit hoor 🙂
‘t is niet gelachen ! deze keer geen beer , maar een lieve skippie!
eerst die voeten en dan de snuffelende wallabi, k weet het niet goed hoor
grt
dad
u wassen en tegelijkertijd de kleren wassen…dat is pas een uitvinding he….:)
en de strijk dan???
groetjes
tante Hugette
Hier steekt da allemaal zo nauw niet zenne tante… 🙂
jaja, die Katherine kloof is de moeite hé!
Soigneer da voetje maar goed hé David.