Blog van Griet en David

Na onze lange reis door Australië ziet ons leven er plots een beetje anders uit. Op 12 februari 2013 kwam onze zoon Tuur piepen en zo beginnen we aan een nieuw groot, lang avontuur! We laten het alleszins niet aan onze reismicrobes komen en kijken al snel uit naar een geschikte bestemming voor een mooie reis. We zijn wel avontuurlijk ingesteld maar moeten nu toch wel rekening houden met de kleine spruit zodat het voor beide partijen aangenaam wordt. De bestemming moet dus kindvriendelijk zijn en alle benodigdheden voor eten en drinken hebben. Hiermee denken we aan melkpoeder, groenten- en fruitpapjes, pampers, mineraalwater, verzorgingsproducten en toch enigszins wat comfort zoals vb een babybed. Na veel opzoeken op allerlei kindvriendelijke reiswebsites (vb www.reizenmetkinderen.nl) besluiten we om naar Bali te reizen. Doordat het eiland ook niet zo groot is en we op een rustig tempo willen reizen, is dit de ideale bestemming. Zo kunnen we nog veel bezoeken en toch ook veel rustdagen inplannen. Een mooi pluspunt is dat op bali baby’s als goden onthaald worden en dat hebben we aan de lijve mogen ondervinden…

Donderdag en vrijdag 29/30 augustus 2013

Gepakt en gezakt met alle babyspullen komen we met onze rugzakken en een buggy aan in Zaventem voor onze eerste vlucht naar Bangkok. We checken vlug in zodat we van onze zware bagage af zijn en gaan al meteen door naar de security-controle. Daar worden we al verrast door een eerste mevrouw die stiekem van onze kleine spruit Tuur een foto met haar gsm maakt. De security-agenten wijzen er ons op en vragen wat ze moeten doen met de foto. We maken er geen probleem van, want we weten dat er ons nog veel erger te wachten staat, eens we effectief in Azië zullen zijn.

De vlucht van ongeveer 13 u met Thai Airways verloopt zeer soepel, zonder dat we Tuur ook maar 1 keer horen. Misschien speelde het feit dat we uitzonderlijk de Maxi Cosi in de cabine hebben mogen meenemen wel een grote rol. De stewardessen waren alleszins ook zeer begaan met ons en geven ons een aantal gadgets van Thai. Op een gegeven moment krijgt Tuur zelfs ook een echte Thai-massage aan zijn voetjes. Hij laat de aandacht en verwennerijen hem welgevallen.

Na een tussenstop van ongeveer 4uur in Bangkok schepen we in voor nog een 4uur durende vlucht richting Denpasar (Bali). Deze laatste vlucht was er te veel aan voor onze Tuur en waardoor hij dus redelijk lastig deed. Hij was wellicht beu gezeten en op de koop ook nog eens moe en verkouden bij. Af en toe laten we hem de vlieger rondkruipen om hem wat bezig te houden. De stewardessen zijn terug heel begaan met ons, want wanneer Tuurtje zich flink laat horen bij het dalen, komen ze ons geruststellen dat dit goed is voor de baby, want door het wenen zal hij minder last hebben van zijn oortjes. We denken dat onze medepassagiers er wel anders over dachten, maar soit, we kennen ze toch niet …

Aangekomen in Denpasar gaan we vlotjes door de douane en vinden we de driver van het hotel zonder problemen. Die brengt ons naar hotel Villa Puri Ayu in Sanur, een rustige badplaats geschikt voor gezinnen. We hadden, uiteraard, de eerste nachten al gereserveerd, want zo avontuurlijk wilden we het nu ook weer niet maken. Zo waren we alvast op ons gemak en konden we snel een dutje doen in ons hotel. Die avond gaan we nog lekker gaan eten en terwijl wij van ons diner smullen, zijn de Indonesische serveuses er als de kippen bij om Tuur uit de maxi cosi te halen en te babysitten. Ze trekken wel 50 foto’s van die witte baby met hun smartphone. Volgens hun geloof zou dit geluk brengen om met een blanke op de foto te staan. En zeker een baby, want die stammen rechtstreeks af van God. en hoe jonger, hoe dichter bij God.

Zaterdag en zondag 31 augustus/ 1 september 2013

ohoh, jetlag voor iedereen en vooral voor Tuur. Die is springlevend in het midden van de nacht en het is duidelijk dat mama en papa niet meer mogen slapen maar spelen. We nemen de eerste dagen dan ook rustig de tijd om te acclimatiseren en plannen niet te veel activiteiten. We zwemmen, eten, drinken, winkelen (Hardies, grote supermarkt), wandelen en verkennen de omgeving. We maken van de rust ook gebruik om de rest van onze reis in elkaar te steken, route uitstippelen, hotels en bezienswaardigheden uitkiezen, … Een cocktail by the beach met aansluitend etentje in het restaurant ‘APAKABAR’ (aanrader!) is de perfecte afsluiter voor onze eerste dagen.

Maandag 2 september 2013

In de voormiddag besluiten we om nog wat geld te gaan wisselen om de activiteit van de namiddag te kunnen betalen. Hierbij gaan we in de winkelstraat dicht bij ons hotel op zoek naar het winkeltje dat de beste wisselkoers aanbiedt. Met 200 euro in de hand rekenen we snel uit dat we in het door ons gekozen winkeltje met 2.960.000 Rupphia naar buiten moeten komen. Wisten wij veel dat we daar met allerhande trucs opgelicht gingen worden!!! Even alle trucs op een rijtje die hij bij ons geprobeerd heeft:

Truc met de nul:
De meneer gaat akkoord met de uitgerekende 2.960.000 Rupiah en haalt onmiddellijk een grote stapel briefjes van 50.000 Rupiah boven. Hij begint op zijn gemak alles te tellen tot en met 2.900.000 en legt dan daarnaast de rest van het geld, zijnde 6.000 Rupiah. Wij nemen het geld aan en beginnen op ons beurt te tellen. Op het eerste zicht lijkt alles perfect in orde want de meneer haalt er nog eens zijn rekenmachine bij en typt het bedrag nog eens in. Hierbij valt het niet onmiddellijk op dat hij een nul te weinig ingegeven heeft waardoor er eigenlijk 296.000 Rupphia staat. En effectief de 6.000 Rupiah die hij er apart gelegd heeft komt overeen met wat op het rekenmachine staat. Gelukkig had ik het bedrag op mijn gsm ook al ingetypt waardoor we het bedrog doorhebben. We wijzen de man er op dat hij ons 60.000 moet ipv 6.000. Hij neemt al het geld dan van ons over en begint opnieuw te tellen, ondertussen iets zeggend dat wij als excuses beschouwen. Na de volgende truc hadden we dan door dat deze ‘fout’ de bedoeling was zodat hij al het geld opnieuw in zijn handen kon nemen en wij ondertussen al in de war waren.

Truc met het vallend geld:
Terwijl hij alle briefjes goed steekt, houdt hij het stapeltje voor hem op de rand van de toog. Daarbij laat hij een aantal briefjes gewoon achter zijn toog vallen. Gelukkig was David deze keer goed op zijn hoede want hij hoort de briefjes gewoon op de grond vallen. David spreekt de man daar over aan, maar de man ontkent. David gaat dan over de toog gaan hangen om te tonen dat het daar vol met briefjes ligt.

Truc met wisselen van geld:
Deze truc is bij ons volledig de mist in gelopen, ach ja, je kan de man niks kwalijk nemen want hij kwam juist uit zijn middagslaapje. Hij vraagt ons een briefje van 5.000 Rupphia omdat hij dan zogezegd ons geld kan weergeven, maar we begrijpen er niets van en geven hem dan uiteindelijk niets.
Op den duur is die man ons zo kotsbeu dat hij ons gewoon al het geld geeft dat we gevraagd hebben. Voor de zekerheid rekenen we het nog eens 2 keer voor zijn neus na en gaan dan door, nog niet goed beseffend wat we meegemaakt hebben…

In de namiddag hebben we een afspraak met een privé chauffeur of een driver genaamd voor een eerste uitstap.

Driver: In Bali kan je heel gemakkelijk een privechauffeur boeken. Die zijn overal te vinden en het lijkt wel of het hele eiland bezaaid is met een overschot aan drivers. Iedereen die we aanspreken hun zoon, broer, vader of nonkel is wel driver. Dit blijkt namelijk de best betalende job te zijn van het eiland. Velen bezitten de auto niet zelf maar leasen van een baas en proberen zo toch wat geld te verdienen. Met een driver laat je weten waar je naartoe wilt en wat je wilt doen die dag. Daarvoor spreek je dan een vaste prijs af en die persoon blijft dan de hele tijd bij jou. Hij wacht dan ook wanneer je een bezienswaardigheid wilt bezoeken of ergens inkopen wilt gaan doen. Op Bali is dit heel betaalbaar en supergemakkelijk. Het is wel heel belangrijk dat de prijs goed op voorhand wordt afgesproken en waarvoor die dan geldt. Ga zeker ook niet in op het aanbod om even een juwelierswinkeltje of koffieplantage te bezoeken, want hier willen ze uiteraard meer geld voor en die drivers ontvangen ook een zekere commissie hiervoor (laat staan dat het allemaal echt goud, zilver,… is)

Onze eerste toeristische uitstap wordt Ulu Watu. Een tempel die prachtig is bij de ondergaande zon. De grootste attractie blijkt echter de vele apen die er rondlopen, maar pas op!, ze zijn niet zo aangenaam als ze schattig lijken. Menig toerist is er al zijn zonnebril, camera, schoen aan kwijtgeraakt, want wat ze kunnen grijpen, zullen ze ook grijpen! Ik hou Tuurtje heel dicht bij mij en dat zonder tuutje, want we zagen het al gebeuren dat we ineens een aapje met tuutje zien rondhuppelen. We zijn hier alleszins niet de enigen die het idee hadden om hier naar de zonsondergang te komen kijken, want het is over de koppen lopen. Maar desalniettemin een aanrader!

Na deze uitstap, genieten we van een diner op het strand in Jimbaran. Wat een overpricete toeristische bedoening was ons dat! We genieten er uiteindelijk wel van, maar een echte must is het toch niet. We hadden ons hiervoor laten verleiden door een reportage van Vlaanderen Vakantieland, waar ze dit als must-do aanprijsden, maar we hadden het ons toch iets romantischer en rustiger voorgesteld.

Ter info: Over de geldoplichters hebben we nadien dan volgende reportage gevonden die deze praktijken onderzocht heeft: Oplichters in het Buitenland