Vrijdag 2 september 2016
We eten snel ons ontbijt, want vandaag gaan we op uitstap naar het bekendste zicht van Zakynthos, Navagio beach, oftewel Shipwreck beach. Waar we gisteren vriendelijk werden gevraagd om vandaag terug te komen omwille van de wind, is de mevrouw aan de ticketverkoop verheugd om ons terug te zien. Gelukkig zijn vandaag alle weersomstrandigheden perfect, dus we kunnen vertrekken. Alhoewel, we worden nog even opgehouden door Aziaten die met hun 700 fototoestellen nog het bootje opmoeten.
Met Potamitis brothers vertrekken we in volle vaart naar het wrak, maar we merken al snel dat we niet de enigen zijn die die richting uitvaren. We komen aan in de baai en het witte strand ziet gewoon zwart van het volk. We nemen de nodige fotos van de ‘kapotte boot’, zoals Tuur zegt, en amuseren ons dan met mensjes kijken. Alle soorten mensen zien we er, van mensen die er rust opzoeken tot party people die er een waar feestje van maken. We vertoeven een uurtje op het strand en terwijl Saar, alweer, steentjes eet, gaat David met Tuur even in de zee gaan zwemmen. Na het zwemmen weerklinkt te hoorn van onze boot en reppen we ons er snel naartoe om door te varen naar de Blue Caves
Uiteraard zijn de grotten zelf zo grijs als de straatstenen, maar de grotten worden zo genoemd omwille van het helderblauwe water. Deze zijn het resultaat van de onderliggende blauwe koralen die in het water zitten. We mogen zelfs even een duik nemen in het helderblauwe water en David laat zich dit welgevallen.
Na een 3tal uren zit de uitstap er al op en eens we terug op het appartementje zijn vallen we alle 4 afgepeigerd in slaap. Later in de namiddag duiken we nog even in het zwembad net wanneer de hemelsluizen opengedraaid worden.
Zaterdag 3 september 2016
We staan op na een slechte nacht. Tuur heeft terug een oorontsteking waardoor wij dus naar de apotheek moeten voor een middeltje hiertegen. De dichtste apotheek is helaas in Volimes, op een halfuur rijden, dus besluiten we er maar van de eerste keer een uitstapje van te maken.
We doen daar de nodige inkopen, maar op de terugweg vallen allebei de kinderen in slaap waardoor we nog even doorrijden om een restaurant te zoeken. Uiteindelijk belanden we in Alykes waar we iets eten in het restaurant “See the Sea”. We mogen er ook gebruik maken van het zwembad, dus na het eten duiken we er alle 4 in voor een verfrissende duik.
Op de terug weg vallen de kinderen opnieuw in slaap (das kunnen passen) en beslissen we om naar het view point te rijden waar we het scheepswrak dat we gisteren van dichtbij gezien hebben nogmaals kunnen bewonderen vanaf een hoogte. Het view point stelt niks voor aangezien je al over de reling zou moeten gaan hangen om nog maar een glimp van het wrak te kunnen zien.
David zou David niet zijn, moest hij niet op zoek gaan naar een beter uitkijkpunt. Rondom rond de kliffen lopen de mensen te zoeken naar het ideale uitzichtpunt om een foto te kunnen nemen. Sommige mensen doen zelfs halsbrekende toeren op enkele centimeters van de steile kliffen van een paar honderd meter om toch maar die ene goeie selfie te kunnen nemen. David houdt het wat veiliger met zijn hoogtevrees en komt toch terug met enkele kiekjes die de moeite zijn. Voldaan van het mooie uitzicht keren we terug naar het appartement voor een deugddoende nachtrust
Zondag 4 september 2016
We zeggen al een paar dagen tegen Tuur dat we de windmolen die we van ons appartement kunnen zien, gaan bezoeken, maar telkens komt het er niet van. Vandaag maken we het besluit dat we er komaf mee gaan maken. We doen een bezoekje aan de 2 windmolens en bekijken ook van de eerste keer het adembenemende uitzicht over de zee met onder ons de blauwe grotten, die we een paar dagen geleden bezocht hebben.
De rest van de dag relaxen we aan het zwembad
Maandag 5 september 2016
Deze morgen maken we het besluit dat we een bezoekje willen brengen aan het Turtle Rescue Centre, helemaal aan de andere kant van het eiland, om een blik te werpen achter de schermen hoe ze hier de Caretta caretta schildpadden helpen om te overleven. De grootste factor waarom de schildpadden populatie achteruitgaat is helaas vooral de menselijke factor en het afval dat in zee gedumpt wordt. We hadden ons erop verheugd om de zeeschildpadden in levende lijve te kunnen zien, maar helaas voor ons (gelukkig voor de schildpadden) zijn er op dit ogenblik geen zeeschildpadjes in het centrum. Gelukkig konden we toch nog enkele landschildpadden zien, want anders zou de ontgoocheling groot geweest zijn bij Tuur.
We beslissen om zelf op zee te gaan varen om hopelijk toch nog een diertje te kunnen zien en we huren een bootje. Daarvoor rijden we naar Keri beach, maar om daar te geraken moet je eerst door het spuuglelijke Laganas. Een vuile badplaats dat helemaal ontsierd is door de vele Britten die hier komen fuiven en drinken. Je vindt er de ene club naast de andere, de ene decadenter dan de andere. Tot onze ontzetting lezen we zelfs een reclame waar je voor 1€ wat lachgas kan inhaleren. Snel rijden we hier weg om in het iets sympathiekere Keri Beach te belanden.
Onze tocht hier naartoe was omwille van 2 redenen: de ene reden was omdat voor de kust een eiland ligt in de vorm van een schildpad (zo hadden we toch schildpad-zekerheid) en de tweede reden is dat we hier motor bootjes kunnen huren die we zelf mogen besturen (denk aan de Minerva-bootjes in Gent). Hiermee gaan we gewapend met ons foto-toestel op schildpadden-jacht. Een uur later hebben we nog steeds niks gevonden en keren we dan maar terug naar wal om dan nog even verfrissing te zoeken in de zee aan het – niet zo mooie – strand van Keri Beach. Wanneer we daar weggejaagd worden door 2 Russische boerinnen omdat we zogezegd hun strand stoel ingepikt hadden (hun naam stond er nochtans niet op!) rijden we dan maar terug huiswaarts en informeren we nog eens om welk uur de ferry morgen naar Keffalonia vertrekt.
Daar krijgen we doodleuk te horen dat de ferry morgen misschien niet vaart aangezien er slecht weer voorspeld wordt. Met een appartementje geboekt voor morgen in Kefalonia beginnen we al aan alternatieve scenario’s te denken voor het geval de ferry effectief niet zou uitvaren. We kunnen het moelijk geloven als we de stralende blauwe hemel zien.
Dindag 6 september 2016
Die stralende hemel verandert ‘s nachts in een donker wolkendek met donder en bliksem. Dat belooft niet veel goeds voor de ferry en inderdaad, als we aan het ontbijt zitten krijgen we te horen dat deze helemaal niet zal uitvaren vandaag. Het wordt uiteindelijk een verloren dag aangezien we gans de dag in de kamer blijven wegens het slechte weer. Gelukkig genoeg konden we nog een dagje extra in onze huidige kamer verblijven. Hoe we dan uiteindelijk in Kefalonia geraakt zijn, dat kan je lezen in een volgend blog-bericht.
