Woensdag 7 september 2016

Vandaag staan we op met prachtig weer, dus het kan niet anders dat de ferry vandaag wel zal uitvaren. We vragen de eigenares van ons verblijf om voor de zekerheid toch nog eens te checken bij de ferry-maatschappij. Onze verwondering is groot wanneer we te horen krijgen dat ze vandaag ook niet uitvaren. We kunnen echt onze oren niet geloven, het is precies alsof ze niet willen werken en geld verdienen. We geven ze nog het voordeel van de twijfel door te denken dat het in Kefalonia niet zo stralend weer is als in Zakynthos.

De eigenares van ons hotel stelt voor dat we via een omweg naar Kefalonia kunnen gaan door eerst een ferry naar het vaste land (via Kyllini) te nemen om daar een andere ferry te nemen naar Kefalonia. Langs deze route varen er grotere ferry’s, die minder last hebben van wa golfkes en het weer. Dit blijkt een schitterend idee, want we informeren voor de ferry’s en voor we het goed en wel beseffen zitten we met ons hebben en houden op de boot. We nemen er de slechte oude Griekse films, die er met veel lawaai op de tv’s spelen, maar wat graag bij.

Het zoeken naar ons verblijf blijkt een ware beproeving te zijn. Ondanks de GPS rijden we hopeloos verloren en komen we terecht op kleine landelijke wegjes. Als de weg overgaat in een kiezelbaan proberen we nog even verder te rijden, tot we toch zien dat het niet maar voor een klein stukje is. Als de auto dan nog eens de grond raakt vinden we het welletjes. Na een kleine checkup van de auto doen we van kerekewere en zoeken we betere wegen op. De GPS had ons nochtans aangeduid dat we op een “aangename weg” gingen rijden.

We lezen de routebeschrijving nogmaals en vinden uiteindelijk het kleine wegje naar ons appartement. We hadden op voorhand al zitten lachen met de super-gedetailleerde routebeschrijving – “alsof wij da niet gaan vinden”-, maar uiteindelijk waren we superblij dat we deze hadden. Wat een chic spel is me da hier en wat een prachtig uitzicht. We worden onmiddellijk getrakteerd op een mooie zonsondergang terwijl we een boterhammetje eten van het brood dat we van de sympathieke eigenaar gekregen hebben. Moe maar voldaan kruipen we in ons bed, hopend op een week met nog veel zon, want de weersvoorspellingen beloven niet veel goeds.

Donderdag 8 september 2016

Die nacht worden we wakker van een onweer zoals ik dat nog nooit meegemaakt heb in mijn leven. Door de regen en de wind lijkt het alsof het huis gaat opgetild worden. We zitten precies ook in een slechte discotheek waar de stroboscoop gans de tijd aan is. Ik doe eens de ronde van het huis en zie dat er overal water aan het binnenkomen is, ondanks dat de rolluiken volledig toe zijn. Na overal handdoeken gelegd te hebben gaan we allemaal terug slapen en Tuur probeert het geluid wat te dempen door zijn beer op zijn oor te leggen 🙂

Wanneer we opnieuw wakker worden is het onweer overgewaaid en durft er precies al een sprietje zonneschijn door te komen. We duiken het zwembad in, maar zijn er al weer snel uit want door de regen is het zwembad ijskoud geworden. We zoeken dan maar in de namiddag wat warmer water op aan het strand waar we vanuit het appartement zicht op hebben, Petani Beach. Het is er echt mooi en opnieuw worden we er getrakteerd op een mooie zonsondergang.

Vrijdag 9 september 2016

Vandaag, uitstappertjesdag. We springen in de auto en rijden naar Assos, een klein pittoresk vissersdorpje. Onderweg moeten we halt houden midden op de weg en de oorzaak hiervan zijn de vele geiten die de doorgang blokkeren. Ze staan in bomen, op de vangrail of gewoon midden op straat. Tuur vindt dit natuurlijk de max. We stoppen dan maar even om ze te bekijken, maar die geiten denken natuurlijk dat ze eten krijgen, dus komen ze allemaal af naar de plaats waar we gestopt zijn. Tuur bekijkt het allemaal maar van een afstand, maar amuseert zich kostelijk. We vertrekken dan weer en maken er een sport van om geiten langs de weg te spotten, kijk daar op die rots, daar in die boom, …

Aangekomen in Assos mogen we direct ons stapperkes (lees: flippers) afstoffen om het kasteel boven op de rots te gaan bezichtigen. Wij dachten 2km naar het kasteel dat kan nog niet zo erg zijn, maar met een loodzware buggy is dit echt geen pretje. Onderweg zeggen we dat we terug zullen keren, maar de ontgoocheling op Tuur zijn gezicht is zo groot dat we besluiten door te bijten. Hij denkt dat hij echte ridders zal zien in het kasteel en zelfs wanneer we hem duidelijk proberen te maken dat het een ruïne is waar niemand meer woont, blijft hij doorvragen waar die ridders zijn (we weten waar hij die nacht over zal dromen 🙂 ). Het uitzicht tijdens de wandeling is echt prachtig en we krijgen een mooi zicht over het dorpje en de baai. Maar het is natuurlijk ook leuk meegenomen dat er een groot luxe-jacht aangemeerd ligt.

Afgepeigerd van de wandeling van 4 km, gaan we nog een ijsje eten aan het strandje van Assos. Tuur en ik duiken als verfrissing nog eens het water in alvorens we terug naar de auto gaan voor de lange terugweg. De weg brengt ons voorbij het zeer beroemde Myrtos Beach dat we vanop een hoogte kunnen bewonderen.

Zaterdag 10 september 2016

Toen we een paar dagen terug aankwamen op Kefalonia waren we voorbij de hoofdstad Argostoli gereden. We hadden ons voorgenomen om hier eens een uitstapje naar te doen omdat het ons wel een sympathiek stadje leek. Spijtig genoeg reed het toeristentreintje die dag niet uit waardoor we niet echt veel van het stadje gezien hebben. Het leuke is wel dat je in dit stadje met de auto een ferry-boot kunt nemen om naar een ander stadje, Lixouri, te varen. Op deze manier sparen we een ganse rit rond de enorm baai uit en zijn we sneller terug op onze verblijfplaats.

Zondag 11 september 2016

Petani Beach blijft ons maar bekoren, dus we gaan vandaag nogmaals de 2 km lange weg naar beneden (met de auto wel te verstaan) om aan het strand nog eens lekker te eten.

Maandag 12 september 2016

Om een scenario zoals vorige week te vermijden, nemen we vandaag de rechtstreekse ferry naar Zakynthos. We willen niet dat we morgen onze vlucht missen omdat de ferry niet uitvaart. Hierdoor verliezen we wel weer een nacht in ons mooi appartement, maar gelukkig hebben we nog een overnachting kunnen bemachtigen in ons vorig hotel.

Wanneer we aankomen is het weer grote vriendschap tussen Tuur en Tassos. Spelen met speelgoedauto’tjes is universeel ;-).

Dinsdag 13 september 2016

We checken uit tegen de middag en vertrekken dan richting luchthaven om op tijd ons vliegtuig te halen. Zoals op de heenvlucht zit ik naast Tuur en zit Griet met Saar op schoot. Griet zat precies naast een niet al te ruimdenkende gast want we waren nog niet goed en wel geïnstalleerd of diene kerel vroeg al aan de stewardess of er ergens nog plaats was op het vliegtuig, want hij wou niet naast een baby zitten. Eens we in de lucht waren ging hij al direct gaan informeren naar een andere plaats, maar helaas pindakaas, de vlucht zat vol. Ik heb dan Saar maar bij mij genomen waardoor meneer rustig in zijn boekske kon lezen. Uiteindelijk was zijn vrees voor niets, want Saar is als een roosje in slaap gevallen op mijn schoot.